மாறி மாறி... ஒரே மாறி...

அதிகாலை நாலு மணி டிரைவர் வீடு @ பழங்கானத்தம், மதுரை.

இழுத்து அணைத்த புருசனின் கையை தட்டிவிட்டு குழந்தையை தூக்கத்தில் தேடினாள் டிரைவரின் மனைவி. தூக்கம் கலைந்த டிரைவர் மனைவி தட்டிவிட்ட கையில் மணி பார்த்து எழுந்தான். குழந்தையும் மனைவியும் அசந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தனர். எழுப்ப மனமில்லாது குளித்து டூடிக்கு கிளம்ப ஆயத்தமானான்.

"ஏங்க... சாப்பிட ஏதவாது பண்ணித்தரவா?" பாதி தூக்கத்தில் மனைவி கேட்டாள்.

"இல்லமா... நீ தூங்கு, நான் டிப்போ கேண்டின்லே ஏதாவது சாப்புட்டுக்கிறேன்."

கதவை வெளியே பூட்டிக்கொண்டு மெயின் ரோட்டுக்கு வந்து கைகாட்டி அரசு பேருந்தில் ஏறி டிப்போவுக்கு போனான் டிரைவர்.

காலை ஏழு மணி மீனாச்சி வீடு @ மேலமாசி வீதி, மதுரை.

"துப்பட்டா எங்கடி? "

"அம்மா... சுடிதாருக்கு துப்பட்டா போடுறது எல்லாம் ஓல்ட் பேஷ்ன்ம்மா... இப்ப யாருமே துப்பட்டா போடறது இல்லம்மா..."

"யாரு போடுறாங்களோ இல்லையோ... நீ போடணும்."

துப்பட்டாவை தேடிக்கொடுத்து, இரண்டு முழம் மல்லிகைப்பூவை ரெண்டாக மடித்து சடைதொடங்கும் இடத்தில் வைத்து  கேர்ப்பின் குத்தினாள் மகளுக்கு.

அம்மாக்கு டாட்டா காட்டி துப்பட்டாவை கழுத்தை சுற்றி முன்னும் பின்னும் போட்டுக்கொண்டு சூர்யா படம் போட்ட நோட்டை அணைத்துக்கொண்டு வீட்டை விட்டு கிளம்பினாள் மீனாச்சி.

காலை ஏழு பதினைந்து சுந்தர் வீடு @ காகாத்தோப்பு தெரு, மதுரை.

"அம்மா நூறு ரூபா கொடு ரெக்காடு நோட்டு வாங்கனும்"

"ஏன்டா போனவாரம் தானே ரெக்காடு நோட்டு வாங்கானும்முன்னு பணம் வாங்கிட்டு போனே"

"அது வேற படத்துக்கும்மா" புருவத்தை உயர்த்தி நாக்கை கடித்துக்கொண்டு பாடத்துக்கும்மான்னு சொல்லாம  படத்துக்கும்மான்னு உளறிட்டேயேடா.... தனக்குள் தன்னை திட்டிக்கொண்டான்.

"என்னமோ சொல்றே... நோட்டு வாங்கினா சரி" என்று நூறு ரூபாய் கொடுத்தாள் இவன் பதிலை சரியாக கவனிக்காத அம்மா.

அம்மா கொடுத்த நூறு ரூபாயை ஜீன்ஸின் பின்பாக்கெட்டில் சொருகிக்கொண்டு ஆள் காட்டி விரலில் ரஜினி படம் போட்ட நோட்டைச்  சுற்றிக்கொண்டு கிளம்பினான் சுந்தர்.

காலை ஏழு முப்பது செக்கனுரணி பேருந்து @ பெரியார் பேருந்து நிலையம், மதுரை

மீனாச்சி முன்படிக்கட்டு வழியாக ஏறி டிரைவர்க்கு  இடப்புறம் உள்ள ஒருவர் மட்டும் அமரும் இருக்கையில் இடம் பிடித்தாள்.

பேருந்தில் ஏறிய சுந்தர் டிரைவர்க்கு  நேர் பின்புறம் சன்னலோர இருக்கையில் உக்கார்ந்தான்.

டிரைவர் முன்பக்கமுள்ள சிறிய கதவை திறந்துகொண்டு ஏறும்போது சுந்தரை பார்த்து சிரித்தார். சுந்தரும் சிரித்தான்.

நடத்துநரின் விசிலுக்கு வண்டியை கிளப்பிய டிரைவர் இடப்புறம் திரும்பிக் கண்ணாடி பார்த்தபோது டிரைவரை பார்த்து சிநேகமாக சிரித்தாள் மீனாட்சி.

அதே பேருந்து... அதே மூவர்... அதே சிரிப்பு... அதே order-ல்... எந்த மாற்றமும் இன்றி. ஒருநாளாவது தன்னையும் பார்த்து சிரிக்கமாட்டாளா? ஒரு வருசமா அவள் சிரிப்புக்காக காத்திருக்கிறான் சுந்தர்.

மறுநாள் 
(கதையை மறுபடியும் முதலில் இருந்து படிக்கலாம்.... இல்லை, இதோ கீழே உங்களுக்காக)

இழுத்து அணைத்த புருசனின் .................................... டிப்போவுக்கு போனான் டிரைவர்.

துப்பட்டா  எங்கடி? .................................................................... கிளம்பினாள் மீனாட்சி.

அம்மா ................................................................................................. கிளம்பினான் சுந்தர்.

மீனாச்சி ....................................................................................... காத்திருக்கிறான் சுந்தர்.

பின்குறிப்பு: மறுநாள் அத்தியாயம் மட்டும் "computer program" பாணியில் இதோ உங்களுக்காக.
சுழற்சி(சரி)  // சுழற்சி எல்லா நேரமும் சரி 
{
      மாறி மாறி... ஒரே மாறி...;  // முழுக்கதை மறுபடியும்  நிகழும்
      காரணம் (அவள்_இவனை_பார்த்து_சிரித்தாள் == சரி)
      {
             விடுபட்டு; //சுழச்சியில் இருந்து விடுபடு. கதை வேறுதளத்திற்கு செல்லும்.
      }
}
// விட்டுபட்டப்பின் என்னசெய்வது என்பது கதையின் "scope" ல் இல்லை. அதனால் இங்கு விவரிக்கப்படவில்லை.

பார்வையாளர்: எல்லா software ம் requirement scope ல் இல்லன்னு சொல்லி தப்பு தப்பாதான எழுதிறிங்க.
நான்: என்னது.... நீங்க சொல்றது சரியா புரியல? இன்னொரு தடவ சொல்லுங்க.
பார்வையாளர்: அட கொக்கமக்க... ஒண்ணுமே தெரியாது மாதரி நடிக்காதே... இது ஒன்னும் requirement gathering meeting இல்ல.